Το κείμενο στάλθηκε από αναγνώστη στο blog Αλεπού του Ολύμπου και αναφέρει τα παρακάτω! Άκρως ενδιαφέροντα όλα...Τον Οκτώβριο του 2001, η αδελφή μου άρχισε να αρρωσταίνει πολύ . Είχε σπασμούς στο στομάχι και κινούταν δύσκολα. Το περπάτημα γινόταν με μεγάλη δυσκολία... Και έπρεπε να βάζει όλα τα δυνατά της για να σηκωθεί από το
κρεβάτι! Πονούσε αφόρητα.
Μέχρι τον Μάρτιο του 2002, είχε υποστεί αρκετές βιοψίες ιστού και μυών και της είχαν δώσει 24 διαφορετικά φάρμακα. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ποιο ήταν το πρόβλημα . Πονούσε τόσο πολύ και ήταν τόσο άρρωστη που απλά ήξερε ότι πέθαινε.
Έβαλε το σπίτι της, τους τραπεζικούς λογαριασμούς, ασφάλεια ζωής, κ.λπ. .. στο όνομά της μεγαλύτερης κόρης της, και φρόντισε ώστε τα μικρότερα παιδιά της να είναι εξασφαλισμένα.
Ήθελε επίσης μια τελευταία χαρά, έτσι προγραμμάτισε ένα ταξίδι στην Φλόριντα (βασικά σε μια αναπηρική καρέκλα) για την 22η Μαρτίου.
Στις 19 Μαρτίου, την κάλεσα να ρωτήσω πώς πήγαν οι τελευταίες εξετάσεις της, και είπε ότι δεν βρέθηκε τίποτα, αλλά πίστευαν ότι είχε σκλήρυνση κατά πλάκας.
Θυμήθηκα ένα άρθρο ενός φίλου που μου έστειλε με e-mail και ρώτησα την αδελφή μου αν...έπινε σόδα διαίτης; Μου είπε ότι το έκανε. Και πως μάλιστα ετοιμαζόταν να ανοίξει μια εκείνη τη στιγμή.
Της είπα να μην την ανοίξει και να ...σταματήσει να πίνει το σόδα διαίτης! Της έστειλα στο e-mail της, το άρθρο που ο φίλος μου, ένας δικηγόρος, μου είχε στείλει. Η αδερφή μου, μου τηλεφώνησε 32 ώρες μετά από την προηγούμενη τηλεφωνική συνομιλία μας και μου είπε ότι είχε σταματήσει να πίνει σόδα διαίτης και μπορούσε τώρα να περπατήσει!
Οι μυϊκοί σπασμοί εξαφανίστηκαν. Είπε ότι δεν αισθανόταν 100%, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερα. Μου είπε θα μιλήσει με τον γιατρό της για το σχετικό άρθρο και θα με πάρει τηλέφωνο όταν θα πάει στο σπίτι. Διαβάστε περισσότερα....στην Αλεπού του Ολύμπου
κρεβάτι! Πονούσε αφόρητα.
Μέχρι τον Μάρτιο του 2002, είχε υποστεί αρκετές βιοψίες ιστού και μυών και της είχαν δώσει 24 διαφορετικά φάρμακα. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ποιο ήταν το πρόβλημα . Πονούσε τόσο πολύ και ήταν τόσο άρρωστη που απλά ήξερε ότι πέθαινε.
Έβαλε το σπίτι της, τους τραπεζικούς λογαριασμούς, ασφάλεια ζωής, κ.λπ. .. στο όνομά της μεγαλύτερης κόρης της, και φρόντισε ώστε τα μικρότερα παιδιά της να είναι εξασφαλισμένα.
Ήθελε επίσης μια τελευταία χαρά, έτσι προγραμμάτισε ένα ταξίδι στην Φλόριντα (βασικά σε μια αναπηρική καρέκλα) για την 22η Μαρτίου.
Στις 19 Μαρτίου, την κάλεσα να ρωτήσω πώς πήγαν οι τελευταίες εξετάσεις της, και είπε ότι δεν βρέθηκε τίποτα, αλλά πίστευαν ότι είχε σκλήρυνση κατά πλάκας.
Θυμήθηκα ένα άρθρο ενός φίλου που μου έστειλε με e-mail και ρώτησα την αδελφή μου αν...έπινε σόδα διαίτης; Μου είπε ότι το έκανε. Και πως μάλιστα ετοιμαζόταν να ανοίξει μια εκείνη τη στιγμή.
Της είπα να μην την ανοίξει και να ...σταματήσει να πίνει το σόδα διαίτης! Της έστειλα στο e-mail της, το άρθρο που ο φίλος μου, ένας δικηγόρος, μου είχε στείλει. Η αδερφή μου, μου τηλεφώνησε 32 ώρες μετά από την προηγούμενη τηλεφωνική συνομιλία μας και μου είπε ότι είχε σταματήσει να πίνει σόδα διαίτης και μπορούσε τώρα να περπατήσει!
Οι μυϊκοί σπασμοί εξαφανίστηκαν. Είπε ότι δεν αισθανόταν 100%, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερα. Μου είπε θα μιλήσει με τον γιατρό της για το σχετικό άρθρο και θα με πάρει τηλέφωνο όταν θα πάει στο σπίτι. Διαβάστε περισσότερα....στην Αλεπού του Ολύμπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου